Draag het op uw manier - Mario

Het is nog vroeg. De rolluiken zijn nog maar net omhoog, maar Mario is al volop aan het werk: hij stoomt melk, draait bacon om en roept hallo tegen een vaste klant die langs het raam loopt. Dit is zijn zaak: Mario's Café, een hoekje van Kentish Town dat net zo iconisch is als het neonbord aan de muur.

We brachten de ochtend met hem door, bewegend tussen het gezoem van de koffiemachine en het gekletter van vorken op borden. Geen script. Geen opstelling. Gewoon Mario, die doet wat hij al jaren doet: eten, gesprekken en een gevoel van plaats serveren.

Hij draagt een ripstop overshirt over een gebreide hemelsblauwe polo, met een platte pet en zijn gebruikelijke grijns. Niets opvallends. Gewoon stukken die hard werken, goed passen en aanvoelen alsof ze erbij horen. Het is het soort look dat niet te hard probeert - maar toch iets zegt.

"Het draait allemaal om ritme," vertelt hij ons tussen de koffie door. "Je ruimte kennen. Je mensen kennen. Weten wanneer je moet praten en wanneer je moet luisteren." En als je hem ziet bewegen tussen de grill, de espressomachine en de tafels vooraan, begrijp je wat hij bedoelt. Hij runt niet alleen een café. Hij leidt het.

Mario's wereld straalt gemak uit, maar dat betekent niet dat het zonder moeite is. Elke hoek van de zaak is een teken van zorg. De specials op het schoolbord. De mokken zijn netjes gestapeld. Het patina van een geliefd aanrecht. Dit is het soort karakter dat je niet kunt namaken.

Tijdens het ontbijt praten we over Londen, over veranderende straten en stamgasten die hier al tientallen jaren komen. Hij haalt glimlachend zijn schouders op. "Je moet gewoon blijven komen. Dat is het halve werk."

Dat gevoel zit ook diep in de manier waarop Mario zich kleedt. Functioneel, betrouwbaar, klassiek. Het soort kleding dat een dienst van tien uur aankan, maar er ook nog goed uitziet als hij daarna een biertje gaat drinken. Het overhemd van Lyle & Scott dat hij draagt heeft dezelfde energie: slijtvast, vertrouwd, rustig en scherp.

En dat is het punt. Stijl komt niet altijd van heruitvinden. Soms gaat het om consistentie. Ambacht. Aanwezig zijn. Trots zijn. Mario probeert niet iemand anders te zijn. Dat hoeft ook niet. Hij heeft al iets opgebouwd dat betekenis heeft. En dat is op zich al tijdloos.

"We hoefden niet veel te regisseren. De shots kwamen vanzelf. Mario schenkt een perfecte koffie in. Mario smikkelt van een full English. Mario die midden in een zin lacht, omringd door stamgasten die geen moment naar de camera keken. Omdat dit zijn normale werk is. Dit is zijn podium."

Mario draagt: LW2204V_Z271 en KN2215V_W487